Staat bezit gelijk aan geluk?

Wat doe bezit met jou?

Minder bezit is meer geluk. Ontspullen maakt gelukkiger. Minder meuk maakt het leuk. Het zijn wat uitspraken die ik regelmatig tegenkom en welke een aantal vragen oproepen: ‘Is dat zo? Kloppen die uitspraken. Ben je inderdaad gelukkig als je minder spullen of minder bezittingen hebt?’

Ik ben daar niet zo zeker van. In 2020 verhuisde ik van een vier keer zo groot huis naar mijn huidige biobased huis van 61m². Het was zeker ontspullen. Veel heb ik kunnen weggeven en uiteindelijk hebben we vooral aan ruimte ingeboet. Mijn huis is zo ingedeeld dat ik met 20 stappen van de bank naar de inpandige schuur of bijkeuken kan. Door een hele praktische indeling met veel opbergruimte is het kleiner wonen mét spullen prima te doen.

Ik heb nog steeds een boormachine, legpuzzels, tent, lockmachine, kerstballen, printer, schoffel en voorraadkast. De waarde van mijn spullen is dat ik er blij van wordt. Ik wordt blij van het gebruik al is het maar eens per jaar. Ook het gemak geeft waarde: ik print mijn blogs uit voor correctie en ik heb een basis voorraad eten.

Wat ook van grote waarde is, is dat ik met mijn spullen anderen kan helpen. Een buurvrouw komt regelmatig even printen, de sjoelbak gaat uit logeren, net als het gourmetstel, de daglicht lamp of tent. Een buur heeft de reservesleutel van mijn boodschappenfiets, die fietst zo lekker met grote fietstassen. En inmiddels heeft manlief een soort gereedschap ‘winkel’. Regelmatig wordt er gebeld: ‘heb jij….?’ en dan wordt er wat uitgeleend of opgehaald.

Al dit bezit geeft mij geluk. Geluk van het gemak. Geluk van het kunnen delen en ook geluk om dingen te kunnen repareren, uitlenen of weggeven.

Leren waarderen

Ik ben dat gaan leren waarderen. Want eerlijk is eerlijk. Soms benijdde ik anderen voor hun vliegvakanties, merkkleding, etentjes buiten de deur, nieuwe auto of fiets. Ik benijdde vooral het gemak waarmee dit werd gekocht, vaak zonder nadenken over het gevolg voor de maatschappij. Door de keuzes die wij maakten zat dat er financieel én zeker ook mentaal niet in. Soms wilde ik gewoon dat geweten niet horen of suste ik het met allerlei redenen. Zo vloog ik naar Londen voor een zesdaagse training in plaats van met de trein of boot. Ik kan me er nog schuldig om voelen.

Het tij zit nu mee. Inmiddels is repareren, tweede hands spullen scoren en duurzaamheid hip geworden. Wat ooit een noodzaak was voor ons, is nu een gewoonte die gewaardeerd wordt. Daarnaast ervaren we nu ook dat een kleiner huis ook minder onderhoud vraagt. Wat een geluk is dat.

Terug komend op de vraag: staat bezit gelijk aan geluk? Het antwoord is ja en nee. Geluk zit mijns inziens niet zozeer in die spullen zelf als wel in wat je met die spullen én je leven doet.

Op jouw bezit én geluk!

Michaëla Wierdsma

PS: het delen van spullen is overigens wel een ‘dingetje’. In het artikel Spullen delen, ga ik dieper op de uitdagingen over spullen delen in.

Foto door Anna Sullivan op Unsplash