Vertrouwen

Hoe spannend is vertrouwen

‘Waarom ga je je boek niet in vertrouwen toesturen? Ik had een overleg met Jan. Ik zit namelijk in de eindfase van mijn tweede boek en hik tegen het proces van uitgeven aan; de opmaak, e-pub, het drukwerk en met een betalingssysteem wat eraan vast hangt. Het hindert me in de volgende stap, het schrijfproces afronden en met mijn redacteur om tafel gaan. Jan is in de human design een reflector, net als ik, en snapt beter dan wie dan ook hoe dit in mijn brein werkt.

De opmerking van Jan was alsof er een deurtje open ging. Als ik vrijmoedig leven predik, met het vertrouwen dat we naar een we-conomy moeten om deze tijd van ont-binding met elkaar te kunnen over-leven, is het ook aan mij om daar actie op te ondernemen en te vertrouwen. Ook in de verkoop en waarde van mijn kennis en kunde.

Leven in een community

We hadden het over mijn tweede boek. Sinds 2021 ben ik aan het schrijven over wonen en leven in een community. Ik heb veel interviews gedaan met de bedoeling tips, suggesties en ideeën daaruit door te geven om het communityleven te bevorderen. Het noaberschap uit Twente of Mienskip uit Friesland is een fenomeen wat steeds meer omarmt wordt. Het omkijken naar elkaar.

Leven in een community is dat ook, net als gelijkwaardigheid en delen. Dat is in wezen ook het leven zelf, ook buiten een community. Waarom deel ik wat ik heb niet met mensen buiten mijn kring? Waarom koop ik spullen waarvan ik kan vermoeden dat er niet een eerlijke mens/dier/aarde prijs voor betaald is? Wat maakt dat ik toch voor een bepaald uurtarief wil werken terwijl dat voor sommigen niet te betalen is? Hoe komt het dat ik soms voor een dubbeltje op de eerste rij wil zitten? Waar is mijn vertrouwen in een ‘eerlijke’ behandeling?

Het is een kakefonie van stemmen in mijn hoofd. De pro’s en contra’s, het redelijke tegen het onredelijke. Een polarisatie in mijn brein waar de politiek nog wat van kan leren. Tot Jan zo’n zin zegt: waarom niet in vertrouwen.

Vertrouwen

Dat is het. Het is vertrouwen dat er genoeg is, dat men mij een eerlijke prijs betaald voor het werk dat ik verricht, de kennis die ik deel of de waarde die ik lever.

Het nadeel is het ongemak van de ander. De ‘koper’ moet er dan over nadenken, zelf de waarde bedenken en dat omzetten naar euro’s. Niets is zo moeilijk als dat. Niets is zo makkelijk als de prijs betalen die ergens aangegeven wordt, waar je dan eventueel nog over kunt onderhandelen. Je weet dan vooraf wat je kwijt bent of het nu wel of niet een goed product is. Maar toch, dat vertrouwen én de verwachting die daar (onbewust) bij komt: het is een uitdaging!

In 2013 vierde ik het 10-jarig bestaan van mijn praktijk, en ging ik een week lang voetreflex behandelingen geven van 5 kwartier. De klant mocht zelf bepalen hoeveel het waard was. De opbrengst ging naar een goed doel, de Lepra stichting, passend bij de behandelingen die ik gaf. Het hoogste bedrag voor een voetreflexbehandeling was 20 euro! Huhhh…. Ook vijf euro of tien euro was de financiële beloning voor 5 kwartier intensieve aandacht, tips, effectieve therapie plus nog wat er verder bij kwam kijken toen de klant de deur uit was? Was het niet meer waard? Kon men niet meer betalen? Had ik te weinig waarde gegeven? Of was het een kans op een koopje of was het doel niet levendig genoeg?

Eerlijk gezegd was ik nogal teleurgesteld. Terugkijkend had ik misschien meer richtlijnen mogen geven. Normaal kost een behandeling X, met een bepaalde zorgverzekering ontvangt u Y. Of had ik misschien mijn opleidingen, investeringen en wat dies meer erbij moeten halen om mijn waarde te verhogen?

Als ik over dit onderwerp spreek krijg ik regelmatig te horen; ‘je hebt toch genoeg, dan kun je toch weggeven’. Het klopt, ik heb genoeg. Genoeg om van te leven, mijn tandartsrekeningen, huur en ook vakantie te betalen. Maar toch, het is meer dan de euro. Het gaat om waarde, om tijdsinvestering, om bijdrage aan de maatschappij en erkenning van mijn kunnen.

Uitdaging

Ik ga opnieuw deze uitdaging aan om de waarde van diensten en producten in het voetlicht te plaatsen. Ik ga mijn producten en diensten ‘verkopen’ voor wat het de koper waard is. Wel geef ik dit keer de daadwerkelijke kosten aan. In mei en juli sta ik met mijn stofcreaties en schilderkunst op een braderie en kunstmarkt. Daar kan ik letterlijk per product mijn kosten aangeven.

Voorbeeld: het maken van een gevoerde etui kost 3 euro aan materiaal en 1 euro aan braderie kosten. Daar zet ik bij hoeveel tijd het mij heeft gekost om te maken. Los van alle voorstudies en mislukte creaties. Ik vraag dan minimaal 4 euro. Aan de koper om te bepalen wat deze meer betaald.

Voor mijn online boek doe ik hetzelfde, ik bereken de investeringen die ik deed om diverse interviews te doen, de redacteur, de webmaster en kosten van de autoresponder. Daarnaast geef ik een indicatie van de tijd die het mij gekost heeft het te maken. Daar komt een minimaal bedrag uit, het is aan de koper om het te verhogen.

Het doel is voor mij drieledig.

1. Kunnen geven en toch ook mijn geldelijke investeringen eruit halen.
2. Het gedachtegoed achter deze verkoop in het voetlicht te zetten.
3. Besef van energie van een product.

Als ik aan dit proces van verkoop denk, krijg ik kriebels in mijn buik van alle vragen die nu door mijn brein gaan: Welke verwachtingen heb ik hiervan, is mijn doel te hoog gegrepen en straks ben ik toch teleurgesteld.

Aan de andere kant: wat geweldig om dit te kunnen doen. De luxe te hebben voor dit vertrouwen, de gesprekken die dit oplevert en de energie die dit geeft aan de producten, kennis en waarde die ik mag verspreiden.

Het kriebelt én jubelt in mij. Daar ga ik. Op naar vertrouwen, delen, waarde leveren en mijn eigen waarde erkennen los van wat een ander het waard vindt. Spannend en vol vertrouwen vervolg ik dit pad van vrijmoedig leven.

Op jouw vertrouwen!

Michaëla Wierdsma
reflector| spreker | auteur | coach

Foto: door mmaecht on freeiimages.com

NB: de workshop ‘Wonen in een Community’ heeft vooralsnog een door mij bepaalde prijs. Zaterdag 24 mei ga ik met de cursisten aan de slag om hun fundament onder hun woondroom te leggen. Aan het einde heb ik wel de gewoonte om te vragen of de waarde die ik gaf in verhouding is met de prijs qua geld, tijd en waarde. Kom je ook? Klink op deze link en voel je welkom.