Spullen delen
Uitlenen lijkt logisch in een community, maar is dat ook zo?
Een van de redenen dat mensen in een wooncoöperatie of community willen wonen is dat ze graag spullen willen delen. Waarom iedereen een ladder, grasmaaier, boormachine of wasmachine? Spullen hebben de grootste impact op het milieu, zo valt ook te lezen in het boek De Verborgen Impact van Babette Porcelijn. Dus ja, waarom ook niet spullen delen.
Wil je echt spullen delen
Zo dacht ik er ook over. We hebben genoeg en ik leen uit. Totdat ik er dieper over na ging denken. Wil ik álles uitlenen? Wat wil ik wel en wat wil ik niet uitlenen.
In mijn community deden we daarover een inzichtspel. Er waren een aantal stellingen en daarna ging je op de plek staan die het meeste bij je paste. De antwoorden waren eens of oneens. Ook kon je een beetje tussen de antwoorden in gaan staan.
Stelling: omdat we een community zijn
A. horen we te delen
B. moeten we delen
C. is het fijn om te delen
D. mag je vrij zijn om wel of niet te delen
Dit was een inkoppertje. Iedereen stond bij C of D. Tenslotte woont iedereen in deze community. Maar dan…..
Stelling: als ik iets uitleen dan
A. vind ik het normaal dat ik het terug krijg zonder te vragen
B. ga ik ervan uit dat ik het voorlopig niet nodig heb, dus maakt terugbrengen me niet zo veel uit.
C. spreek ik soms af wanneer ik het terug wil
D. spreek ik altijd af wanneer ik het terug wil
Het lijkt zo logisch dat je het uitgeleende terug krijgt. Toch niet. Er waren verschillende ideeën hierover. En net als bij elke vraag kwam daar een inzicht uit voort.
Dan ontdek je hoe verschillend mensen erin staan. Wat leen je wel uit? En waar heb je moeite mee? Hoe wil je je spullen terug? Voel je je rot als je nee zegt? Vraag je een vergoeding in euro’s of verwacht je een tegenprestatie? Is een ‘dank je wel’ (altijd) genoeg?
Wat wil je echt?
Dat was een spel vol inzichten. Wat voor mij logisch is, bleek voor een ander niet zo te zijn. En visa versa! Na ruim dertig jaar samen hebben we nogal wat spullen. Soms lang voor gespaard en de uitspraak ‘zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen’ is echt van toepassing op ons.
Een aantal dingen was voor ons vanaf het begin helder. Elektrisch gereedschap wordt niet uitgeleend. Niet alleen hadden we het zelf continue nodig tijdens de bouw, het is duur gereedschap met gebruiksaanwijzing. Toch werd het wel uitgeleend door manlief, hij leende zich er zelf dan bij. Ook een oplossing.
Met de auto zijn we makkelijker. Neem maar mee. Een deukje meer of minder maakt niet uit. Tot we deze te vaak met een legere tank terug ontvingen. Wij vonden het logisch dat je wat benzine tankt, echter dat is niet voor iedereen zo. Soms staat men er gewoon niet bij stil. Daarna hebben we een kilometerprijs afgesproken en dat duidelijk gecommuniceerd.
Hoe wil je je spullen terug?
Communicatie is ook in spullen delen het belangrijkste instrument. Wees helder in hoe je je spullen terug wilt. En als het kapot of verroest is, hoe wil je dan dat het afgehandeld wordt. Het is overigens niet zo helder als je denkt. Je kunt veel lenen bij ons, en we willen het graag heel en schoon terug. Maar het hoeft niet altijd.
Zo hebben wij een 25mm boor, 30 cm lang uitgeleend. Zo’n ding wat je eens in de 10 jaar gebruikt. We kregen een nieuwe terug, onze was buiten blijven liggen en verroest. Tja, een nieuwe had niet gehoeven. Het was een betonboor en die gebruiken we niet meer. Helaas het bonnetje was kwijt.
Met andere woorden. Communiceer met elkaar. Communiceer met een glimlach en bedenk maar dat 99 van de 100 keer je een ander blij maakt en dat die ene keer, je even achter je oren krabt en bedenkt, het zijn maar spullen. Spullen met een leermomentje.
Doe jij aan spullen delen en hoe communiceer je dat? Ik ben benieuwd naar je ervaring en lees het graag in het reactie veld hieronder.
Op jouw delen!
Hartegroet,
PS: Soms denk ik dat er geklopt wordt, blijkt het een vogel in de pindapot te zijn die aan de buitenwand hangt!
Foto door: Valentina Giarre op Unsplash