“Jij zat toen zo in de red-de-wereld modus” zei een vriendin laatst tegen mij. Het ging over een periode die eigenlijk niet zo leuk was. We zaten op een zonnig terras even bij te praten. Eerlijk is eerlijk, ze had een beetje gelijk. Niet dat ik die observatie van mijn leven leuk vond, tenslotte deed ik dingen die de wereld konden redden. En zij niet.

Milieubewust

Milieu issues waren de leidraad in ons leven. We leefden milieubewust, al hadden we toen nog nooit van dat woord gehoord. We werden vegetariër, met bijkomend voordeel dat ik geen hoofdpijn meer had. We adopteerden heel bewust onze zoon. Waarom zelf een kind maken als er kinderen te over zijn! We hadden geen auto en gingen met de interliner naar Friesland met een tas vol zelfgemaakte pap. En natuurlijk geen potjesvoer voor de volgende generatie.

Ons huis rook naar ecoverf, wc papier voelde als schuurpapier en we hadden tweedehands meubels. Onbewust stond alles in het teken van zuinig voor de aarde en zoekend. Tenslotte wil je de wereld mooier achterlaten dan dat je ‘m gevonden hebt. Dat het ook best zwaar was, dat hadden we niet zo door.

Eenzaam

Werd ik er leuker door? Nee, absoluut niet. Wat we ook deden, de wereld werd er niet merkbaar mooier van. En ons leven al helemaal niet. We hadden het goed met elkaar, maar eenzaam was het wel. Altijd maar vechten tegen jezelf, je overtuigingen en tegen de ‘rest’.

Na een jaar of tien zo geleefd te hebben werden we ziek. Mentaal en fysiek. Uitgeput door leven van weinig geld en onbewuste stress. Allerlei vage klachtjes waren debet aan een niet lekker gevoel. We zochten hulp, leerden dat lichaam en geest met elkaar verbonden waren en sloegen een nieuwe weg in.

Lichter leven

Het leven werd lichter, luchtiger en blijer. Het extreme was er van af. Een auto als vervoermiddel gaf lucht evenals de nieuwe kennissen.

En de wereld redden dan? Dat deden zat er niet echt in. Wel goede gewoontes die bijdroegen aan een mooiere wereld. Die gewoonte is echt niet verdwenen. Het is alleen meer algemeen goed geworden. Al is het plantaardig eten nog wel wat ‘extreem’ voor sommigen.

Ogen geopend

Het belangrijkste na dat gesprek was dat mijn ogen geopend zijn voor de noden van anderen, dichterbij dan de zielige kindjes in Afrika of de ontbossing van de Amazone. Beide zijn belangrijk maar de ander zit echt niet te wachten op mijn opgeheven vingertje of op gepreek. Zeker niet in deze tijd anno 2019 waarin de klimaatproblematiek in elke huiskamer binnenkomt via tv en social media. De wereld redden zit ‘m vooral in luisteren, niet in oordelen maar rustig je eigen gang gaan en voorbeelden geven van de kleine en grote stappen die je zet op weg naar een Ecologische VoetAfdruk van 1.

En dat allemaal overpeinzend op dat terras. Nu ik opnieuw uit de klimaatkast ben gekomen, is dit de valkuil waar ik niet weer in wil vallen. Dat is dan ook waarom ik het Lekker Leuk Duurzaam noem. De enige manier waarop een duurzame levensstijl omarmd kan worden en inspirerend werkt. Lekker Leuk dus.
Tsjonge, waar de zon, vriendschap en een bakkie ‘takke thee’ al niet goed voor zijn.

Op jouw Lekker Leuk!

Michaëla Wierdsma

Foto: christian buehner on Unsplash