Ouder worden, fysiek en mentaal
Wordt blij van oude wijn in nieuwe zakken
Ineens merk ik dat ik ouder ben geworden. Fysiek is dat duidelijk, zeker met zo’n hard licht in het toilet laatst bij een restaurant. Wallen onder de ogen, gezichtsbeharing die niet wenselijk is en mijn figuur zou in Rubenstijd gloriëren. Mijn brein echter dacht daar anders over. Ik ben gewoon enthousiast, energiek en eeuwig dertig, oké veertig dan.
Recentelijk werd ik wel heel erg geconfronteerd met mijn lijf. Ik lijd namelijk aan het PHPD syndroom. Iets wat ik eigenlijk met mijn vader van 89 associeer raakt mij nu ook. Pijntje-Hier-Pijntje-Daar dus. Echt zo confronterend. Ochtend stijfheid (wat ik als vrouw niet gewend ben), slechter slapen, warrige hormoonhuishouding en pijntjes hier én daar. Zo’n gevoel van lichamelijk verval, alsof het rottingsproces al begonnen is. Daar doe ik dan wat aan; bewegen, specifieke oefeningen, leverreiniging, met mate eten en met als bonus Nederland in Beweging.
Mentaal ouder
Het meest confronterend is dat ik mentaal ook ouder aan het worden ben. Het hoeft ‘allemaal’ niet zo hard meer. De wereld wil ik nog steeds verbeteren, maar dat van de daken schreeuwen en allerlei nieuwe plannen en acties uitvoeren, neuh dat laat ik aan me voorbij gaan. Het is vaak oude wijn in nieuwe zakken.
En daar zit ‘m de kneep. Ook ik had oude wijn. Ook ik zou het allemaal totaal anders-beter-mooier-liever-energieker en wat dan ook doen. Enthousiast deelde ik mijn inzichten, werkte ik ideeën uit, gaf ik en vroeg ik hulp bij de plannen. En daar waren ‘altijd’ van die mensen die er vragen bij hadden, zeurden en de energie van het geweldige plan afhaalden. Indertijd gooide ik soms het bijltje erbij neer. ‘Dan niet’ kon ik stampvoeten. Gepikeerd, beledigd en niet erkend. De wijn verzuurde als het ware. Ik kon het toen niet anders zien.
Nu vraag ik me af, was die wijn wel zo oud? Wat maakte dat de wijn verzuurde? Was het de ander die er negatieve opmerkingen over maakte of was ik het die niet kon zien dat de wijn van toen nog een extra component nodig had? Wat maakte dat ik het idee niet doorzette? Het is zoveel makkelijker om de vinger naar de ander te wijzen dan zelfinzicht te hebben. Dat zelfinzicht kan alleen maar komen door dergelijke processen.
Mijn energieke dertig of veertig is nu letterlijk een eigen wijze 55+-er geworden. Of eigenlijk ietsje wijzer. De ideeën zijn er nog steeds, het enthousiasme is wel realistischer: is het uit te voeren, wil ik dit echt, is dit en goede bijdrage, welke drijfveer zit erachter en voor wie doe ik ‘het’?
Energievreters
Met het PHPD syndroom komt ook mentale verzuring om de hoek kijken. Dan kan ik reageren als zo iemand die indertijd de energie uit mij haalde. ‘Altijd’ wat aan te merken, te vragen of tegendraads zijn. Oepsie. Niet zo lang geleden werd ik daar nogal hard mee geconfronteerd. Ik had vragen bij bepaalde plannen en bracht deze terug naar wat er nu eigenlijk afgesproken was en haalde in mijn optiek de lange termijn naar voren.
Wat bleek, mijn vragen en opmerkingen waren voor de ander als de zuurpruim die ik vroeger ook had ervaren. Ook ik verlangde toen naar erkenning van mijn vooruitstrevende idee en ontving die niet. Ook ik had nu niet eerst erkend dat het idee prima was. Ik had daar meer de nadruk op mogen leggen, naast de vragen die ik had. Tenslotte vang je meer vliegen met zoet dan met zuur.
Inzicht
Er kwam nog een helder inzicht uit de confrontatie voort.
1. ik mag tijd vragen en nemen, tenzij het acuut ingrijpen vraagt, om over een idee of suggestie na te denken.
2. reageer niet via een app maar in een persoonlijk gesprek of overleg als ik er vragen bij heb
3. de belangrijkste voor mij: wacht tot ik gevraagd wordt of dat er echt acuut reactie nodig is.
Als vierde zou ik kunnen aangeven: kies mijn strijd. Met mijn 55+ is er gewoon minder fysieke en mentale energie, hoef ik niet meer erkend te worden door een ander, is mijn tijd tot het einde korter en mag ik de ander zijn of haar fouten gunnen. Ze zijn mij ook gegund!
Dus kom maar op met oude wijn in nieuwe zakken. Laat mij meegenieten van de ideeën, plannen en uitvoering. Dat helpt om mentaal niet een zuurpruim te worden. Zolang ik maar niet letterlijk wijn hoef te proeven. Die lust dat nog steeds niet 😉
Op jouw energie!
Michaëla Wierdsma
reflector| spreker | auteur | coach
Foto: door Christin Hume on Unsplash
PS: veel communities hebben verschillende generaties waarin items als deze in voor kunnen komen. Ook daar geldt, communiceer, luister naar de ander en vraag naar de achtergrond van het gedachtengoed om begrip te hebben voor elkaar. Meer hierover in de workshop Wonen in een Community – de basis.
