Luisteren naar gevoel en rede

Het besluit om te leven in een community

‘Zo wil ik ook wel wonen!’ Het is een veelgemaakte opmerking bij rondleidingen op het terrein. De tien huisjes staan allemaal vrij van elkaar met een klein eigen stukje grond. De rest van het terrein is voor gezamenlijk gebruik. Een picknick tafel staat in het midden, er is een kruidenheuvel en er loopt een meanderend pad naar elk huisje. Als je even door de winterse tuin in aanleg kijkt zie je hoe mooi het aan het worden is.

Het is bijna niet voor te stellen wat er aan vooraf ging. Nog geen twee jaar geleden zwommen de eendjes hier in grote plassen. De boerderij was weggehaald, vele kuilen waren er, langs de randen lag puin. Met storm Dennis, 16 februari 2020 kwamen we voor het eerst kijken. Voelt het goed om hier te gaan wonen, midden in het niets in de regio met de hoogste windbelasting? We dwaalden over het terrein, hoppend van de ene droge graspol naar de ander. Ja, het voelde goed ondanks windkracht 11 en toch nog natte sokken.

Er volgden vele gesprekken. Met een enthousiaste toekomstige bewoner, met de initiatiefnemer, en later met andere toekomstige bewoners. Voelt het goed, om met deze mensen een community te gaan vormen?

We gingen naar Delft waar een prototype van een Mindful Homes huisje stond. Voelt het goed om met deze bouwer in zee te gaan? Het is een tijdelijk project voor vijf jaar, daarna is het onzeker, durven we dat aan?

En het belangrijkste: durf ik los te laten wat ik heb. Vastigheid van een eigen heerlijk huis? Het thuis van onze kinderen? De vele ruimtes en mogelijkheden? Het vertrouwde dorp met alles dichtbij? De fietsbare afstand naar werk? Durf ik een onzekere toekomst in te gaan?

Durven luisteren

Het was voelen en denken, voelen en rekenen en de consequenties overzien. Het was durven luisteren naar intuïtie en gevoel. Het was in de toekomst kijken. Mijn glazen bol was net stuk gegaan, dus was mijn innerlijk kompas de toekomstkijker. Daarna was het een keuze maken en onze koers daarop op uit zetten.

Zoals ik in mijn boek ‘Smelt die ijsberg!’ beschrijf, zet je koers naar een doel. Van haven naar haven. Met elke keer wisselende wind. Soms is het scherp aan de wind varen (stevige gesprekken), soms gaat het voor de wind (prachtige verbindingen), afgewisseld met windstiltes (er gebeurt wel heel weinig), zwabberwindjes (veel interrupties), storm (heel veel dingen tegelijk) en het ideale zeilwindje (weinig bijsturen). Wind en stroom brengt ons daar waar we moeten zijn: Het bouwen van ons droomhuis én het bouwen van een community.

En bij alles is het durven luisteren naar rede en gevoel en kijken in de spiegel van je eigen ego.

Luisteren naar anderen

We hebben geluisterd naar anderen. Alleen niet zo veel. Er zijn zoveel bezwaren, haken en ogen in de gedachten en woorden van anderen. Goed bedoelt, maar het zijn HUN bezwaren vanuit HUN ervaring.

We zijn naar hen gaan luisteren nádat we een besluit hadden genomen en onze koers hadden uitgezet. Nadat we onze plannen wereldkundig gemaakt is de koers soms bijgesteld, het doel niet. Omdat het doel een innerlijk verlangen was, luisterend naar gevoel.

Paniek

Er was wel eens twijfel: ‘doe ik hier goed aan, waar ben ik aan begonnen, kan ik nog stoppen’ en meer van dit soort oergevoel van twijfel. Normaal maak ik dan rijtjes, zo’n A4tje met bovenaan geschreven: voordeel en nadeel, en een verticale streep ertussen. Dat helpt. Niet altijd!

Eenmaal had ik een regelrechte paniekaanval, manlief was naar zijn werk. Zelfs zo’n A4tje hielp niet. Ik heb om tien uur ’s avonds mijn vriendin gebeld. Ze kwam gelijk. Ze glimlachte, luisterde naar mijn panierverhaal en vertelde mij waar ik het al jaren over had. Zij was even mijn gevoel en herinnering. Zoals deze vriendin mijn dromen, wensen en levensstijl aan mij beschreef, maakte dat de paniek verdween en er weer ruimte kwam voor gevoel en bewustzijn. De stap naar duurzaam wonen in een community was een logische gezien mijn levensstijl. Pfieuwwww.

Community leven

Zou jij ook in een community willen leven, maak dan je eigen A4tje van voor- en nadelen. Zoek naar je gevoel waarom jij dit wilt en wees eerlijk tegen jezelf. In een community wonen omdat je anders niet op jezelf kunt wonen is niet de beste fundering voor een succesvolle community.

Vind je eigen glazen bol en mensen die jou goed kennen om zo dit bijzondere pad tegemoet te gaan.

Heb jij moeite om overzicht te krijgen uit alle gedachten en bezwaren, en wil je dat iemand objectief vanuit ervaring met je meekijkt? Neem dan contact met mij op. Ik help je graag verder om jouw wens helder te krijgen.

Hartegroet,

PS: het bijzondere aan het gesprek met mijn vriendin was, dat ze haar eigen gevoel over ons vertrek opzij zette. Het gaf de vriendschap een extra diepgang.

Foto door: Thought Catalog op Unsplash