Inspiratie voor meer dan community leven
Hoe wonen in een community inspiratie vormt voor andere gebieden
Van de week was ik in mijn oude woonplaats en had een onverwachte leuke ontmoeting met een kennis. ‘Hoe gaat het met je 25 kilometer verderop, bevalt het nog?’ was de vraag.
In een split second gaan er allerlei vragen door me heen. Bedoelt ze dan ons kleinere huis of het wonen in een community? Gaat het over Koedijk of wonen verder van de bewoonde wereld? Of geen kinderen meer in huis of…?
‘Ik lees je blog, hartstikke leuk’ vervolgde ze. ‘Ahhhhh, daar kan ik verder mee’ bedacht ik. En dan vertel ik graag over de verandering die het wonen in Koedijk in een kleiner huis, verder van de kinderen en in een community is voor MIJ.
En daar zit ‘m de clou. Hoe het is voor MIJ. Ik kan alleen vanuit mijzelf schrijven en met voorbeelden vanuit de interviews die ik heb gedaan in Nederlandstalige communities. En uiteindelijk schrijf ik vooral over de reflectie die gebeurtenissen hebben op MIJ. Nu ik het schrijven over leven in een community een tijdje doe, merk ik dat het niet zo anders is dan mijn blogs over coaching, doelen bereiken en persoonlijke ontwikkeling.
Het leven in een community is voor jou, lieve lezer, hetzelfde als jouw leven in en met je gezin, je familie, met collega’s, je klasgenoten, collega’s of leden van je voetbalclub. Het gaat over gemeenschapszin, communicatie, samen zijn en in dat wat je bindt je individualiteit vinden. Met regelmaat vraag ik mij af: Wie ben ik, waar ga ik naar toe, wat zou ik willen en hoe kan ik dat verbinden met de wij in de maatschappij.
Van de ik naar de wij en daarin jezelf mogen zijn.
Het klinkt prachtig, ís ook prachtig en een allemachtig grote uitdaging. Althans voor MIJ. Vanuit MIJN blik leek het of mijn buurman, buurvrouw of mensen in een andere gemeenschap het allemaal zo doen. Samen leven en een doel of een overtuiging delen en daar samen aan werken.
Maar hé, het lijkt zo, dat zij het ‘zo-maar-even’doen. Zodra ik in gesprek ga, hoor ik de verhalen, uitdagingen, verrassingen, saamhorigheid, plezier en vertwijfeling. Ook luister ik naar de verschillende interpretaties, karakter eigenschappen, levens en generatie fases.
Het grote verschil voor MIJ tussen het leven in alledaagse groepen en leven in een community is dat het laatste een bewustere keuze is dan de familie waar ik in opgroeit ben, de ouders op het schoolplein of de collega’s waar ik mee samen werk. Voor mij hangt aan die bewustere keuze ook het verdiepen in de ander en het spiegelen van mijzelf ten opzichte van de ander. Zeker in het wonen in een community waarin je een goede buur bent.
‘Nou dat klinkt wel geweldig Wierdsma’, mompel ik in mezelf terwijl ik dit schrijf, ‘een schouderklopje, zie mij eens goed zijn. Daar klinkt toch even lekker mijn ego in door!’ Ik glimlach in stilte. Daar is die reflectie weer.
Het antwoord op de vraag van die kennis is dan ook: ‘het is fantastisch, het huis, de vrijheid, nieuwe mensen én zeker ook heel boeiend om in een community te wonen. Hier heb je wat, daar laat je wat. Het meest uitdagende is niet het wonen, minder ruimte en zeker niet de mensen, maar ikzelf. Wat doet deze levensverandering met MIJ en hoe verhoud zich dat tot de ander.
Met de kennis praat ik wat door, stel ik wat vragen en klinkt er een lach in ons gesprek. Ze leest mijn blogs en heeft zo haar inspiratie eruit gehaald, beseffende dat het niet alleen over het leven in een community gaat, maar over het leven zelf.
Vanuit MIJN perspectief. Dat dan weer wel.
Op jouw perspectief!
Michaëla Wierdsma
PS: zaterdag 25 november geef ik weer een workshop over Wonen in een Community – de Basis. Van een cursist kreeg ik deze reactie: Verfrissende start in zelfreflectie en goed opgebouwde workshop naar samenleving en community wensen en mogelijkheden. Meer info vind je via deze link.
Foto door Drew Beamer op Unsplash
