Een groepsbijeenkomst, verplicht of…

Maak je eigen keuze naar gevoel en ratio

Gisteren had ik een familiebijeenkomst. Een soort reünie, zo eentje waar je van de ene kant graag heen wilt: ‘leuk iedereen weer eens zien’. Van de andere kant een waarvan je denkt: ‘hmmm, als tante zus, of achternicht zo maar niet weer…’ Vul zelf maar in. Zo’n dubbel gevoel.

Iedereen heeft wel van dit soort bijeenkomsten. Reünie, verjaardagfeestje, nieuwjaarsborrel, community vergadering, teamuitje, uitvaart, netwerkavond of welke groepsbijeenkomst dan ook. Ga je wel of niet naar de bijeenkomst. Is het min of meer verplicht (denk aan werkoverleg of community vergadering)? Wat zijn de verwachtingen van zo’n bijeenkomst? Wil je zelf graag en wat zou er kunnen gebeuren als je niet gaat? Wat is belangrijker, je eigen ongemak, het netwerken of het plezier dat je de ander geeft.

Zo ben ik met mijn man mee gegaan naar menig uitvaart aan de andere kant van het land van tantes die hij jaren niet had gezien. Zijn wens tot afronding van die relatie en het delen van die ervaring was voor mij belangrijker dan het niet gaan. Daarentegen heb ik een familie reünie gemist omdat ik een training die dag belangrijker vond dan dat mijn vader ook een van zijn kinderen bij die reünie had.

Keuze

Soms neem ik het ongemakkelijke gevoel voor lief. Soms zit de tegenzin gewoon in mij. Dan gaat het erom dat ik geraakt werd door iemand uit die groep, er onderwerpen worden besproken waar ik me niet wel bij voel en dat mij dat dwars zit.

‘Ga eens voelen hoe het voelt om toch te gaan’, las ik in een artikel. Het is zo’n kreet waar ik op dat moment niets mee kan. Als ik dan wil gaan voelen, dan wil ik slaan of schreeuwen of iets anders fysieks. Niet echt de manier om naar een bijeenkomst te gaan.

Op zo’n keuze moment komt bij mij de ratio weer naar boven met een lijstje vragen:

• waar gaat de bijeenkomst over?

• wat is het doel van de bijeenkomst?

• wie komen er?

• voor wie is het belangrijk?

• is die persoon belangrijk voor mij?

• is het belangrijk voor mij of mijn bedrijf?

• kan ik mijn persoonlijke tegenzin vooraf omdraaien?

• welke positieve ervaring kan ik uit de bijeenkomst halen?

• met wie kan ik dit bespreken?

• kan ik dan een keuze maken die goed voelt?

• kan ik me veilig voelen tijdens de bijeenkomst?

• is er ruimte om het na te bespreken?

Deze vragen kunnen in een een enkel ogenblik beantwoord worden. Bij zakelijke keuzes kan de knop makkelijker om. Dan heb ik een doel voor die bijeenkomst en focus ik me daar op. Soms heeft het meer tijd nodig. Dat zijn de keuzes die meer je gevoel raken. Ongeacht de keuze die je dan maakt, is het een weloverwogen keuze die gebaseerd is op ratio én op gevoel.

Gisteravond op de terugweg bespraken manlief en ik de eerder genoemde bijeenkomst. Ik voelde me gefrustreerd en vooral blij. Dat eerste vanwege het genegeerd worden door sommige aanwezigen, blij omdat er bij mijn afwezigheid er vragen gerezen zouden zijn. Mijn aanwezigheid haalde de angel uit de situatie en was toekomst gericht. Bovendien heb ik een leuk onverwacht gesprek gehad met nieuwe inzichten.

Klankbord

Met manlief, mijn kinderen, vriendinnen of als cases in de geweldloze communicatiegroep kan ik dit soort dingen bespreken. De blinde vlek wordt zo belicht. Daarnaast heb ik zo’n 2 tot 3 keer per jaar coach gesprekken met een extern persoon. Dat laatste vooral als klankbord zonder dat deze persoon zich in mijn privéleven bevindt.

Zelf coach ik zo ook mijn klanten. Soms een intensieve periode werkend naar een doel, soms eens per jaar als ‘update’ en weer anderen wanneer het zo uitkomt middels een strippenkaart. Het belangrijkste is daarbij dat ik als klankbord fungeer en waar nodig advies mag geven zónder dat men afhankelijk wordt.

Zoek jij een klankbord buiten je eigen cirkel? Iemand die een nuchtere en praktische kijk heeft op leven en ondernemen, kan luisteren en je blinde vlek belicht. Neem dan vrijblijvend contact met mij op voor een gratis oriënterend gesprek om te ontdekken of ik dat klankbord voor jou kan zijn.

Tot slot

Maak van je hart geen moordkuil. Met schoppen en slaan doe je vooral jezelf zeer en we weten allemaal dat de soep niet zo heet wordt gegeten als deze wordt opgediend.

Op jouw keuze!

PS: bij de groepsbijeenkomst was het gisteren een warme pizza op een koud bord…da’s andere soep!

Foto door: Pixabay