Frustratie
Van frustratie naar oplossing
Wat een frustratie en tegelijkertijd onmachtig gevoel ervoer ik vandaag nadat ik de oranje containers buiten heb gezet. Afvalscheiding is het frustratie onderwerp en dat geeft een ongemakkelijk gevoel. Maar dan…
Het is tijd voor een praktijk voorbeeld uit het leven in een community. Van wat je zoal tegenkomt naast de leuke gezellige inspirerende en onverwachte ontmoetingen.
Afval
Met 10 huishoudens en een kenniscentrum betalen we ook 11x afvalheffing aan de gemeente. Dat zou voor ons inhouden 33 containers, elf grijze, elf oranje en elf groene containers. Het papier wordt door een lokale vereniging eens in de maand opgehaald. Nee bedankt, dat zijn er teveel.
Tenslotte, als je een duurzaam bestaan nastreeft geldt dat ook voor afval. We hebben dan ook niet meer dan 3 grijze, 3 oranje en 1 groene afvalbak. Die laatste is alleen voor dingen die je niet op je composthoop wilt zoals reguliere bloemen, gekookt voedsel, dierlijke producten en citrusvruchten en wordt eens in de negen weken aan de weg gezet terwijl er een bodempje inzit.
Verschillen
Minder afvalbakken stimuleert ook om nog minder afval te hebben. Er zijn allerlei manieren om te vóórkomen dat je afval hebt. Ook kunnen we het regelmatig met 2 grijze afvalbakken af ipv 3. Hoera!
Maar….het scheiden van afval gaat hier ook niet altijd goed. Met regelmaat vis ik afval uit een container om het in de juiste afvalbak te doen voordat de bakken aan de weg komen te staan. In tegenstelling tot mijn vorige woonplek, waar hetzelfde gaande was, kon het hier aangekaart worden. Het regelmatig niet gescheiden, werd een onderwerp bij een community overleg. Er waren allerlei redenen waarom het verkeerd ging. De belangrijkste bleken:
* verschillen met afval scheiden vanuit de vorige woonplaats
* klein wonen waardoor in huis het afval moeilijk te scheiden was
* onbekend met wat wel en niet pmd is
* huurders van het kenniscentrum die een ander systeem gewend zijn
Van frustratie naar oplossing
Mijn vorige afval frustratie dateert van even terug. Met gedachten als ‘laat ook maar’ en ‘waar maak ik me druk om’ of ‘dan maar niet’ ging ik het los laten. Tja en dat lukt dus niet. Om duurzaam leven te stimuleren is in mijn optiek afval scheiden het makkelijkst om mee te beginnen!
Vandaag voelde ik me vooral onmachtig nadat ik weer zo’n afval scheid sessie deed. Waarop ik in de groepsapp een foto plaatste met verkeerd gescheiden afval, wederom de afval stromen aankaartte mét de vraag: wat heb je nodig om de afvalstroom goed te reguleren?
Mijn frustratie helpt mij noch een ander. Een gesprek over de behoefte die ik voel (goed gescheiden afval als basis van een biobased community) en wat er voor anderen nodig is om daar ook aan te kunnen voldoen is de basis om tot een oplossing te komen.
Vragen om hulp
Op mijn berichtje kwam binnen een paar minuten een reactie met een mogelijke oplossing waar deze persoon gelijk een actie voor zichzelf aan koppelde. Kijk, daar werd ik heel blij van.
Moraal van het verhaal is natuurlijk dat je wel gefrustreerd kan zijn, het helpt je niet om tot een oplossing van het probleem te komen. Het vragen naar wat een ander nodig heeft om het (gemeenschappelijke) probleem te kunnen gaan oplossen wel. Het haalt de angel uit de frustratie, geeft de burger moed en is de volgende stap naar een oplossing van het probleem.
Ook dit is community leven. Uitspreken van frustratie, behoeftes inzichtelijk maken en vragen om hulp voor een oplossing. Dit geldt niet alleen voor een wooncommunity, dit geldt voor een ieder van ons. Of het nu een gezin, familie, collega’s of vrienden betreft de drie stappen: uitspreken, behoefte inzichtelijk maken en vragen om hulp, geldt voor iedereen.
Of heb je hier andere gedachten over? Laat het me weten in het reactieveld hieronder. Ik leer graag van jouw ervaring.
Op jouw (community)leven!
PS: Wil jij ontdekken of het leven in een community wat voor je is. Download dan het GRATIS e-boek Leven in een Community: in 7 eenvoudige stappen van start. Dat kan via deze link.
