Trekken aan een dood paard
Wat te doen met energievreters
Trekken aan een dood paard is een gevleugelde uitspraak. Dat is iedereen vast wel eens tegengekomen. In 2019 nam ik het initiatief om in mijn vorige woonplaats Castricum een ecowijk op te zetten. Veel enthousiasme van potentiële bewoners, ook van gemeenteraadleden en de politiek. Het strandde helaas op overheidsregels, geen gemeente grond en allerlei bezwaren. Echt trekken aan een dood paard.
De community waar ik nu woon kwam in die periode op mijn pad. De keuze was, ondanks grote risico’s (tijdelijke plek, huur, geen voorzieningen, zelf bouwen) snel gemaakt. Dit paard zat vol leven, had vleugels van enthousiasme en op de kar erachter zaten allemaal gemotiveerde mensen die vooral mogelijkheden zagen.
Niet alle liggende paarden zijn dood. Soms slapen ze of soms is verandering van spijs nodig om weer energie te krijgen voor een project.
De vraag is dan ook: wanneer is een paard echt ‘dood’? Wat is de werkelijke reden dat een project, idee, droom of doel meer energie vreet dan dat het oplevert? En als je de reden weet, is er dan nog kans om het te wijzigen of is er een grens in jouw energie voor het project? Zoals mijn ecowijk in Castricum gestrand is op de traagheid in het overheidsproces (het dode paard ligt er nog steeds), gebeurd dat ook in het klein.
Laatst schreef ik een artikel, manlief kijkt het na en ik krijg dan een cijfer. Een 8 en hoger is voor mij alleen taal correctie, een 7 betekent er nog eens extra naar kijken. En lager gaat de prullenbak in. Ik kreeg een 6,5! Echt, nog nooit gehad. Hij moest zich erdoorheen worstelen, zei hij en hij had geen idee van de clou van het artikel. Mijn grens ligt bij een 7. Het artikel is verscheurt zonder er nog naar te kijken. Het artikel was als een dood paard. Het kost me teveel energie om het te verbeteren naar een 8. Het schrijven van een nieuw artikel geeft meer energie en is sneller.
Energievreters
Zo zijn er energie vretende issues te over. Relaties die maar voortmodderen, werk dat je doet omdat je nu eenmaal je hypotheek moet betalen of initiatieven die stranden vanwege bezwaren.
De kunst is om te ontdekken waar je energie van krijgt, waar je persoonlijke grenzen liggen en om te zorgen dat je zeker 80% van je tijd aan stimulerende energiegevende zaken besteed. Zowel in je werk als in je privéleven. Dat het soms een tijdje uit balans is, hoeft geen probleem te zijn, zolang je maar licht aan het eind van de tunnel ziet.
In mijn boek Smelt die ijsberg! geef ik het voorbeeld van klant. Hij is een goedbetaalde advocaat wiens passie eigenlijk bij archeologie ligt. Met vier studerende kinderen was het voor hem onmogelijk om zijn passie achterna te gaan. Zijn werk heeft hij dusdanig georganiseerd dat het ‘onderzoeken’ de nadruk kreeg, met een grens aan zijn aantal werkuren. In zijn privétijd deed hij archeologisch onderzoek. Op die manier kreeg hij meer energie, kwam het aan zijn gezondheid ten goede en was die 20% niet leuke klussen veel makkelijker uit te voeren.
Afronden
Ik heb zelf aan menig dood paard getrokken. Projecten, vriendschappen, werksituaties of trainingen, het vrat meer energie dan dat het opleverde. Het heeft menig slapeloze nacht, frustratie en huilbuien opgeleverd. Tot ik mijn grens erkende en er mee stopte. Soms stierf iets een zachte dood, soms zette ik er actief een streep onder maar soms sudderde het nog jarenlang door als een rottend kadaver. Dan bleef het in mijn gedachten, kwam het op een of andere manier weer op mijn pad. Echt knudde.
Inmiddels weet ik het. Mij helpt het om actief mijn grens aan te geven. Dat helpt mij om te voorkomen dat het dode paard op mijn pad blijft liggen. Ik schrijf dan een brief, ruim alles wat erbij hoort op, ga een gesprek aan of heb er zelfs een keer een advocaat op gezet. Soms is actief iets afsluiten heel spannend, meestal is het vooral opluchting. Het actieve afsluiten maakt dat ik in de loop der tijd prettiger terug kan kijken en me vooral de leuke dingen nog herinner. Het geeft dan nieuwe energie. Iets een bewuste zachte dood laten sterven kan eenzelfde gevoel opleveren. Het belangrijkste is dat de energie weer wordt ervaren.
Het hoeft natuurlijk allemaal niet hè, je kunt gewoon blijven trekken, om het dode paard heenlopen of net doen of het niet bestaat. Da’s ook goed. Als het bij je past. Het is tenslotte jouw paard!
Op jouw energie!
Michaëla Wierdsma
reflector| spreker | auteur | coach
NB: als ik op een andere manier weinig energie ervaar, dan gebruik ik hulpmiddelen, zoals elke dag geluk ervaren. In mijn gratis e-boek Elke Dag Geluk vind je tips om ook elke dag geluk te voelen, leven en beleven. Het geeft nieuwe energie.
NB: In mijn workshops spreek ik van binnenuit vrijmoedig over het wonen in een community. Zo spreek ik ook vrijmoedig voor grote groepen of geef ik lezingen over vrijmoedig leven, leven in een community, duurzaamheid of interactie met elkaar. Zoek jij een enthousiast spreker met de nodige humor, kijk dan op deze pagina of neem contact met mij op voor de mogelijkheden.
