Een Ecologische VoetAfdruk van minder dan 1, dat is mijn streven. Want ook ik kan er niet meer omheen. Ook ik heb invloed op mijn nalatenschap. Echter, tussen woord en daad zitten de 3 G’s: geweten, gemak en gebrek. Gebrek aan kennis, tijd en zin. Soms ben ik gewoon liever lui dan moe.“

Mijn zoon ratelt door. Hij heeft een TedTalk gezien over kernenergie. Dat dat toch de redding is van de wereld. Er is nooit genoeg zonne-energie of windkracht. Als de steenkolen centrales sluiten en de gaskraan in Groningen dicht gaat hebben we kernenergie nodig. Mijn zoon, hij is zo stellig. Ik heb geen weerwoord. En dat is nou zo knettervervelend. Ik sla dicht.

Later bedenk ik argumenten die hout snijden, die niet een discussie zijn maar een aanvulling. In gedachten hebben we een gesprek met wederzijds respect voor ieders argumenten. In het land van pais en vree is er dat poldermodel. Een beetje van dit en een beetje van dat en we houden de polders droog

Helaas, polderen lijkt verder weg dan ooit in een discussie over klimaatoplossingen. De zogenoemde linkse kant bundelt zijn krachten en neemt stelling. De rechtse samenleving trekt als huurlingen samen op en zet de aanval in. Het lijkt wel oorlog. Alsof de crisis waar we voor staan iets van links of rechts is.

Eigenlijk wil ik mijn zoon vertellen over mijn tocht naar een lagere ecologische voetafdruk. Toch doe ik het niet. Net zoals maar weinig mensen weten over deze zoektocht. Het voelt als kleur bekennen. Duh, alsof er een kleur op te plakken valt!

Mijn niet vertellen, komt voort uit angst. Angst om mijn keuzes te moeten verdedigen. Geen zin meer hebben om mijn beweegredenen te vertellen. En ja hoor, daar zijn ze, mijn drie G’s. Mijn Geweten roert zich; jij wilt de wereld toch mooier achterlaten? Mijn Gemak; wat niet weet wat niet deert heeft je nog nooit verder geholpen! Mijn Gebrek; aan moed heeft het je nog nooit ontbroken, waarom nu wel?

In mijn hoofd is er net zo’n debat gaande als in het Britse Parlement. Tot de voorzitter de hamer pakt: ‘order, order’. Ik lach om mijzelf, ik zie, hoor en voel dat die bovenkamer tot rust komt. Ik schrijf dit stukje. De eerst stap gezet. En ik plak er een vierde G bij: GAAN. Of ‘Go for it’, dat klinkt toch meer van nu.

Op naar Lekker Leuk Duurzaam!

Foto:  Gustavo Quepón on Unsplash