Afspraken maken en communiceren
Waarom er soms niet aan gehouden wordt
‘Mag ik je auto gebruiken om naar de stort te gaan?’ De vraag had ik al verwacht. Onze auto heeft als een van de weinige een trekhaak en er staat een aanhanger vol resthout, oude stoelen en andere meuk al weken op het pad te wachten tot iemand naar de stort gaat.
Mijn gedachte hierover betreft niet zozeer het lenen van de auto, als wel hoe omgaan met afspraken die zijn gemaakt. En als deze geschonden worden, hoe dáár mee om te gaan. Dat geldt overigens voor alle afspraken die je maakt.
Dit levert levendige gesprekken op. In eerste instantie thuis.
Op een rijtje gezet met stort voorbeeld.
- De afspraak is nu de bouw grotendeels voorbij is, dat wat je zelf aan afval kunt scheiden en bij de stort kan inleveren, in of bij je eigen huis te houden.
- Als je naar de stort gaat, kun je dat in je eigen auto doen of de aanhanger gebruiken. Neem zo mogelijk dat van je buren ook mee.
- De aanhanger blijft leeg zodat die voor andere doeleinden beschikbaar is dan alleen als stortplaats.
Helder?
Toch niet helemaal. De klad kwam erin. Zodra er wat resthout in lag, ging er steeds meer in. En geleegd werd ie niet. De aanhanger kan nog voller, het is tenslotte zonde om met een halfvolle aanhanger naar de stort te gaan.
Iedereen is verantwoordelijk maar niemand neemt verantwoording.
Bij mij gaat zo iets sudderen. Ik baal van die bende op het terrein. Ik baal ervan dat er wel gedumpt maar niet opgeruimd wordt. Ik baal er vooral van dat ik het zie en me eraan erger.
Ja duh! Dan ga je zelf toch naar de stort als je je eraan ergert? Dat heb ik dan ook vele keren gedaan. Naar de stort rijden, in de rij en twee uur verder, vaak met vooral meuk van een ander. En nu niet meer. Het is klaar. Het voelt een beetje alsof ik de schoenen van mijn kinderen elke keer opruim. Dat vonden ze wel makkelijk en dat ik mopperde, ach dat ging ook wel weer over. Tot ik hun schoenen naar buiten gooide. Daarna ruimden ze wel bij thuiskomst hun schoenen op. Natte schoenen is ook zo wat.
Wat dan? De inhoud van de aanhanger is al een keer ernaast op de grond gegooid zodat ie gebruikt kon worden voor wat anders.
De essentie
De essentie van dit voorbeeld is niet de volle aanhanger. Het is dat er met elkaar afspraken zijn gemaakt waar niet aan gehouden wordt. En dat kan allerlei oorzaken hebben.
- De onderliggende gedachte van de afspraak is niet duidelijk (een opgeruimd terrein)
- De onderliggende gedachte wordt niet (h)erkend
- De afspraak is niet goed gecommuniceerd.
Communiceren is essentieel. Niet alleen in gesprek of op schrift, maar ook de wil om het gesprek te voeren en een verslag te lezen. Ook als het voor jou persoonlijk minder belangrijk is.
En dat zou zo maar eens de oorzaak kunnen zijn van frictie in een community: verschil in interpretatie van dat wat speelt.
En nu
De aanhanger is inmiddels geleegd, door een buurman met onze auto.
En ik, ik ga aan de slag met afval, afvalscheiding op het terrein en welk afval de gemeente scheidt zodat er aan de bron gescheiden kan worden. Dat was ik toch al van plan en nu is daar echt de tijd rijp voor. Daar komt dan een voorstel uit dat in het maandelijks coöperatie overleg besproken kan worden.
De kunst is dan niet alleen het afval scheiden, als wel het communiceren hierover. Communiceren: een mooie uitdaging ongeacht de situatie.
Hartegroet,
PS: ik vond mijn schoenen ook een keer buiten. In de regen!
Foto: @xusanfeng
