Wat afval over je zegt

“Wil jij nog wegen?” Eric kijkt me aan met twee vuilnisbakken in zijn hand. Het grijze afval en de PMD, het plastic, metaal en drinkkartons afval. O ja, da’s waar ook. Ik had van de week gezegd dat we ons afval gaan wegen en onderzoeken of het ook anders kan. Tenslotte is meten weten. Ik zucht inwendig. Het komt me eigenlijk niet uit.

Dan verman ik me: je hebt A gezegd dan ook B en ook V van vuilnis. Dus daar gaan we. De PMD afvalbak van buiten gehaald en alles opnoemen. Wat een lijst. Allemaal plastic verpakkingen, sojabeker, bakje van de olijven, supplementenpotje, zakken waar diepvriesfruit of rucola in heeft gezeten, allerlei verpakkingsmaterialen, een lege vochtvreter, shampooflesje, restjes van de straat geplukt. Ook metalen zitten erin; aluminium hondenvoerbakje, jampotdeksels en een kapotte raam uitzetter. Het is wel 755 gram. De raamuitzetter zal het gewicht bepaald hebben maar toch…

Recycle en meer

Tijd voor de afvalbak. De inhoud is een stuk minder, 225 gram, wel met allerlei verpakkingen die we niet kunnen hergebruiken. Chipszakken tissues, kaaskorst, nietjes (oei die hadden bij PMD gekunt), pleister, zakjes silicagel, boterverpakking en ook de 4 schuursponsjes die we niet meer willen gebruiken vanwege het Nano plastic.

Afval kun je verminderen door de 5 R-en. Refuse, reduce, reuse, recycle en rot. Het weigeren, reduceren, hergebruiken en recyclen daar valt nog veel winst te behalen.

Ik dacht dat ik goed bezig was met 5 afvalbakken en ook het aluminium apart houden (van de chocoladewikkels en dekseltjes van de sojakwark). O ja, de plastic doppen en deksels houd ik ook apart, voor de blinde geleide honden. Althans voor die vereniging dan, de honden zelf hebben er niets aan.

Ik kijk eens naar de lijst en bedenk dat als je mijn leven hieraan kunt aflezen wat iemand die pakweg 50 jaar geleden zou leven zou zeggen. Zou die persoon het leven sneller, makkelijker, mooier, gezelliger vinden?

Tegelijk vraag ik mezelf af hoe hard ik moet werken om het geld te verdienen om die eenmalige afvalproducteten te gebruiken. Word ik er blijer van dat ik een kant-en-klare pizza heb gekocht?

Ik laat de vraag even liggen en bedenk hoe we onze afvalstroom zouden kunnen verminderen.

1. Meer weigeren van producten met verpakking. Dat houdt dus in dat we zelf zakjes en potjes meenemen bij het boodschappen doen.
2. Alleen nog verse producten kopen die van het seizoen zijn. Daar gaat de smoothie met diepvriesfruit!
3. Geen afhaalchinees of pizza uit de diepvries van de supermarkt meer. Tsjonge, dat is soms echt wel makkelijk.
4. Geen producten meer waarvan de verpakking niet te recyclen Oei, dit wordt een pittige. Geen chips meer, geen makkelijke schuursponsjes of boter.

Discussie

De grootste uitdaging is om dit leuk te houden. Niet alleen voor mijzelf maar ook voor de gezinsleden. Eric is wel om, die denkt en doet fanatiek mee (hij houdt dan ook niet van chips). Er woont ook nog een 21-jarige dochter in huis. Die interesseert het helemaal niets, gooit op haar kamer alles in de vuilnisbak en neemt geen tas mee als ze gaat shoppen en gaat liever met de auto dan met de fiets.

Dit afvalbeleid kan zo maar leiden tot een stevige discussie waarbij ruzie op de loer ligt. Verwijten over en weer in een puberale sfeer alsof je op blote voeten op schelpen danst. Heel voorzichtig om pijn te vermijden. Dit wil ik niet, het maakt me niet blij. Maar hoe dan?

Leuk

Hoe maken we dit nieuwe beleid tot een gezinsbeleid? Hoe houden we het leuk en hoe houden we het vol?

Hoe belangrijk afvalbeleid ook is, duurzaam leven is ook duurzame relaties hebben. Contact met dochterlief is daarin belangrijk. Het wordt dus een dans tussen interactie met anderen en mezelf niet verloochenen. Het wordt vast dansen zoals de eerste dansles, beetje onwennig, dan eens leiden dan eens volgen. Maestro, zet de muziek maar aan!

Michaëla Wierdsma

NB: Eric en ik spraken er samen over en besloten voorlopig vooral als voorbeeld te zijn en op haar kamer een papier en plastic afvalbak te zetten. Wie weet welke muziek daarna gedraaid wordt.

Foto:  Evgeny Karchevsky on Unsplash